मनीषिन् _manīṣin

मनीषिन् a. [मनीषा-इनि]

1 Wise, learned, intelligent, clever, thoughtful, prudent; अप्यर्थकामौ तस्यास्तां धर्म एव मनीषिणः R.1.25.

-2 Ved. Praying, praising; -m.

1 A wise or learned person, a sage, a paṇḍita; माननीयो मनी- षिणाम् R.1.11; संस्कारवत्येव गिरा मनीषी Ku.1.28;5.39; R.3.44.

-2 Ved. A singer, praiser.